Welkom in Ghana!

Deze zomer ga ik van 15 juli t/m 18 augustus vrijwilligerswerk doen in Ghana. Op deze blog kom je regelmatig een update tegen met foto's en ervaringen. Rechts op de pagina onder blogarchief kun je door op de witte driehoekjes te klikken verschillende dagen zien.

Reacties op artikelen kunnen gegeven worden door op de titel van het artikel te klikken. Vul onderaan het artikel een reactie, afgesloten met je naam in en kies daaronder bij 'reageer als' anoniem.

zondag 22 augustus 2010

Ghana dag 29 (12 aug.)

Om 2:30 am staan we op. We pakken snel onze tas in en we gaan naar het STC-busstation. De bus komt om 3:30 am. We kopen nog even een brood voor in de bus en vervolgens laten we onze bagage etiketten. Om 10:00am komen we in Cape Coast aan. We vragen waar het centrum van Cape Coast ligt. Eerst worden we een kant opgewezen, maar later worden we de andere kant weer opgewezen. Er komen de hele tijd taxi's langs en ze vragen waar we heen gaan: 'Oh, yes I can bring you there.' "No, thank you, we do like to walk." 'No, you do not like to walk, it is too far.' "No, thank you, we want to walk." Ze vragen meestal 3 cedi voor een korte afstand, wat veel te veel is. We vragen aan de mensen op straat wat een goedkoop hotel is. Lavoy blijkt een goedkoop hotel te zijn. Het is 20 cedi voor een kamer met twee bedden en het hotel ziet er verder luxe uit. We waren helemaal enthousiast door de luxe die we hier hadden: een goed bed, stromend water, elektriciteit en een ventilator die het goed doet.
We gaan de stad in om wat van Cape Coast te zien. We komen een grote school tegen waar tijdens de vakantie mensen van de kerk les krijgen. Achter de school komen we bij een voetbalveld met voetballers. De kinderen hebben hier veel betere spullen dan in Tamale. Ze hebben goede voetbalspullen en ze hebben hier ook een echte
voetballersallure.
's Avonds eten we bij een fastfoodtentje rijst met kip. We hebben een praatje met de verkoper en hij zegt dat de mensen hier in Cape Coast veel rijker en gelukkiger zijn dan in Tamale. Wij vonden echter dat de mensen minder vriendelijk waren. Verder zijn er hier meer blanken te zien.









































Ghana dag 28 (11 aug.)

Vanmorgen om 5:00 am op. Tas inpakken en een stuk brood eten. Geen water want dan moet ik onderweg plassen. Het regent sinds gisteren al heel erg en overal liggen grote plassen. Ik moest naar het STC-busstation, waar ik met Lotte heb afgesproken, maar doordat het zo hard regende waren er bijna geen taxi's. Onderweg stapt er een Amerikaan in die heel wonderbaarlijk vloeiend Dagbani met de taxichauffeur spreekt. Nadat ik bij het STC-busstation ben aangekomen, willen we ergens gaan zitten als Lotte zegt dat we onze spullen nog moeten laten wegen. Het is 1,20 cedi voor 17 kg.
De bus vertrekt om 7:30 en we komen om 13:30 aan in Kumasi. We gaan gelijk naar het busloket om te vragen of er een bus naar Cape Coast gaat, maar die bus is vanochtend al vertrokken. Er gaat de dag erna een bus om 4:00 am, dus we moeten om 2:30 opstaan. Daarna gaan we op zoek naar een hotel om te overnachten. We komen meteen een hotelletje tegen voor backpackers. We willen zo goedkoop mogelijk overnachten en voor een gedeelde kamer betalen we 8 cedi p.p.
Nadat we onze spullen hebben uitgepakt, gaan we Kumasi in. Er is geen stoep op straat, het is er heel erg druk, de gebeouwen zijn hoog en de straatjes nauw. We gaan eerst op zoek naar een restaurantje waar we avondeten kunnen hebben, maar er is op 1 fastfoodtentje geen plaats waar we kunnen eten.
We lpen langs de winkeltjes en we gaan op gevoel straatjes in. Door te vragen naar de 'centre market', komen we uiteindelijk bij een enorme markt uit. Het is er enorm durk en de straatjes zijn er nauw. Sommige mensen begroeten je, andere zeggen: 'You buy this.' en weer andere zeggen: 'Hé, you want a ... (something)?' Er komt geen einde aan de markt. We kopen een brood en wat fruit voor morgen in de bus.
Als we eenmaal uit de markt zijn, komen we 2 jongens tegen die een kar met zware dozen de heuvel op proberen te duwen. Ze zijn helemaal besweet en het lukt ze niet op de kar de berg omhoog de berg op te duwen. Er is van al die mensen niemand die ze helpt. Ik kan ze hier niet zo achterlaten, dus ik help ze de kar de berg op te duwen. Verschillende mensen kijken verwonderd en ze moeten lachen; een blanke die daarmee helpt, zie je niet elke dag.
Later begint het keihard te regenenk dus we zoeken snel onderdak bij een winkeltje onder de parasol. We zien modderstromen de berg afkomen.
Op de weg naar het hotel eten we in het fastfoodtentje dat we op de heenweg tegenkwamen. Rijst met kip is gebruikelijk en het enige dat je kunt krijgen.