Ghana dag 32 (15 aug.), 33, 34 & 35 (*18 aug*)

We spreken zondagmorgen om 9:00 af bij de tro-tro's en we kunnen voor 5 cedi p.p. naar Accra. Na 1,5 uur komen we aan in Accra. Een paar dagen eerder had mijn 'hostmother', Madame Nancy, gebeld om te zeggen dat we bij haar en dr. Kwarfo in Accra in een huis konden blijven voor de laatste 3 dagen. Ik bel Madame Nancy om zeggen dat we zijn aangekomen, maar ze zegt dat dr. Kwarfo ons niet van daarvandaan kan ophalen, dus we moeten met de taxi naar het 'Police Hospital' in 'Ofu (in Accra)'.

Daar aangekomen, zien we dr. Kwarfo die ons naar de jeep auto van zijn vriend leidt en ze brengen ons naar hun huis in de rijkste buurt van Accra. Het is een luxe huis met 3 badkamers en 4 slaapkamers. We gaan met Madame Nancy naar een heel modern winkelcentrum met allemaal westerse kleding en spullen.

's Avonds vertrekt Anne-Marei naar Nederland.

Maandagmorgen gaan we naar het strand. Als je naar een schoon strand wil, moet je betalen.           Niet-onderhouden stukken strand liggen vol met afval. Er is veel zon en we mogen alleen binnen een aangegeven gebied zwemmen, omdat daarbuiten door rotsen en bepaalde dieptes, sterke stromingen

zijn. Daarna gaan we met de taxi naar een groot 

'Cultural Centre', waar je alle souvenirs kunt krijgen

die je wil. Het is meestal flink afdingen, omdat ze

hoge prijzen vragen aan blanken. Ik had

interesse in 2 grote maskers en ze fluisterden in mij

oor: 'You are my friend, I give it to you for 120 cedi.' Je gaat eerst een stuk onder de prijs zitten die je acceptabel vindt, iets van 30 cedi. Daar gaan zij

natuurlijk niet mee akkoord, dus ze gaan omlaag met de prijs. Tussendoor praatte ik met Lotte, waardoor het voor hen leek alsof ik met haar overlegde over een redelijke prijs. Daar waren ze niet zo blij mee en ze zeiden: 'The woman always causes confusion with her ideas.' Ze dachten natuurlijk dat ze mij zover hadden gekregen de maskers voor een hogere prijs te kopen en dan zegt 

Lotte dat het teveel is.

Ik ga weer een beetje omhoog met de prijs en uiteindelijk kom ik bij de 'last price'. Ik zei dat ik niet meer dan 50 cedi bij me had, maar ze wilden niet lager dan 70 cedi gaan. Ik zei: 'No, I am sorry it is too much' en ik liep weg. Meteen zei die: 'Oké, you take it for 55 cedi.' Ik leende 5 cedi van Lotte, ik gaf hem de 55 cedi en ik kreeg de 2 maskers.

Omdat er zoveel winkeltjes zijn met dezelfde spullen is de concurrentie hoog, waardoor ze maar weinig op een dag verkopen en alles dat ze kunnen verkopen, willen ze verkopen.

Woensdagmorgen gaan we naar een internetcafe om de 'boardingpass' uit te printen. Om 6:00 pm gaan ik en Sophie naar het vliegveld om terug te vliegen naar Nederland. Ze heeft een vriendje hier in Ghana wonen en die jongen komt op eigen kosten naar Nederland, zodat ze het contact kunnen verlengen en evt. verdere stappen kunnen ondernemen.

Met alles is er een tijd van komen en gaan. Ik heb mijn doelstellingen verwezelijkt hier in Ghana met het vrijwilligerswerk en het bezoeken van verschillende plekken. Ik ga de mensen met hun lachen en gastvrijheid missen, maar ik heb er van genoten en het hoofdstuk is goed afgesloten. Nu is het tijd voor het volgende hoofdstuk met in de toekomst het bezoeken van andere landen op de wereld...

Ghana dag 31 (14 aug.)

Om 9:00 hebben Lotte en ik met Sophie en Anne-Marei bij Samoo hotel afgesproken. We komen Sophie al eerder tegen bij het tankstation. Anne-Marei zou wat later komen; ze had nog iets te doen. Volgens mij was het toilet in hun kamer overspoeld en stond hun kamer nu blank. We kunnen voor 4 cedi in totaal naar Elmina.

We zien het Elmina Castle aan de kust liggen. Bij aankomst zijn er meteen mensen die armbandjes willen verkopen. Verderop zien we allemaal mensen een brug staan en ze wachten allemaal totdat er een vissersbootje voorbij komt waarmee ze meekunnen om te gaan vissen.

Om het fort te mogen bezoeken, moeten we 10 cedi entree betalen. We zeggen dat we onze studentenkaart

hebben vergeten en dat het duidelijk te zien is dat wij studenten zijn, dus we betalen 5 cedi entree. We krijgen een goede gids die veel van de geschiedenis van het fort afweet. Hij vertelt over hoe de slaven behandeld werden, hoe de omstandigheden in het fort waren en hij noemt een heleboel jaartallen.

Daarna gaan we met de taxi terug naar Cape Coast waar we naar het strand gaan. Er zijn veel blanken op het strand en als we gaan liggen komen er meteen kinderen naar ons toe met biscuits en water. Sophie, Anne-Marei en ik gaan meteen de zee in. Lotte past op de spullen. De golven zijn ca. 2 meter hoog en het water is aangenaam fris.

Later komen er meisjes langs van in de 20 die mij vragen hoe oud ik ben.  Ze geloven niet dat ik 18 ben, maar denken dat ik iets van 25 ben en vragen of ik met ze wil trouwen en ze mee wil nemen naar Nederland.

 

 

 

 

 

Ghana dag 30 (13 aug.)

Om 6:00 am sta ik op. De ventilator heeft ervoor gezorgd dat het heel koud is in de kamer.

Lotte in ik gaan om 7:00 am naar het trotro-busstation. Er staan mensen bij de ingang en ze vragen aan ons: 'Where are you going?' "To Kakum National Park!" De reis met de tro-tro kostte 1 cedi (heel goedkoop) en het duurde zo'n 20 minuten voordat de tro-tro vol zat. In de tussentijd lopen er mensen om de tro-tro heen die zakjes water verkopen voor 5 pesewas: 'this is pure water,' of mensen die biscuits verkopen: 'this is biscuits.' Er komen ook mensen langs die de bijbel oplezen om geld te krijgen en er zijn ook gewoon mensen die geld vragen.

Wanneer we bij Kakum aankomen, zegt de jongen die het geld voor de rit verzamelt, dat we 1,50 cedi moeten betalen, maar Lotte zegt al snel dat we hadden afgesproken 1 cedi te betalen en de man achter het stuur zegt dat we inderdaad 1 cedi moeten betalen.

Bij de entree van het park moeten we 1 cedi betalen. Er is keuze uit de 'nature walk', enkel door het tropisch regenwoud of de 'canopy walk', door het tropisch regenwoud en over het tropisch regenwoud. De nature walk is 15 cedi en de canopy walk is 30 cedi en met een studentenkaart is het de helft v.d. prijs.

We gaan eerst door een stukje tropisch regenwoud en even later komen we bij een grote touwbrug aan die tussen de hoge bomen verbonden is. We hebben een geweldig uitzicht, met hoge bomen en heel veel verschillende planten. Wanneer we op de helft van de touwbruggen zijn, begint het heel hard te regenen.

Wanneer we klaar zijn met de canopy walk, gaan we nog bij het museum kijken, waar ze alle weetjes en functies van het tropisch regenwoud presenteren. Daarna gaan we bij de ingang van het park wachten op een tro-tro. Nadat we lange tijd hebben gewacht, gaan we lopen richting Cape Coast. Op de heenweg hadden we een bord met 'Monkey Forest' erop gezien en we wilden daar nog naartoe gaan.

De tro-tro's die voorbij komen zitten allemaal vol, dus op deze

manier moeten we naar Cape Coast lopen.

Na een uurtje komen we bij de 'Monkey Forest' aan. We zien een Nederlandse en Ghanese vlag. We komen aan bij een hek een blanke man komt naar het hek toegelopen en hij vraag meteen of we Nederlanders zijn. Hij heet Dennis en hij en zijn vrouw zijn 7 jaar geleden vanuit Rotterdam naar Ghana verhuisd, omdat ze het land zo leuk vonden: geen regels. Als je een huis wil bouwen, dan kun je dat gewoon doen, dus ze hebben 18 hectaren grond gekocht, maar ze zijn wel door hun geld heen.

Hij heeft een dierenopvang voor dieren die hun ouders door jagers of een andere reden hebben verloren. Hij heeft aapjes, krokodillen, hertjes, schildpadden en slangen. Hij ziet zichzelf als de 2de Steve Irwin, want hij praat met zijn dieren en hij is heel enthousiast met ze.

We moeten een uur lopen als er een taxi voorbij komt. De taxi zit al vol, maar hij kan nog voller. Met 7 personen in de taxi past ook. We spreken af voor 4 cedi naar ons hotel, Lavoy, in Cape Coast te gaan, maar bij aankomst zegt de taxichauffeur dat we 7 cedi moeten betalen, maar Lotte voelt zich belazerd. Lotte: 'What?!' Taxichauffeur: 'Calm down sister.' Lotte: 'We discussed that we had to pay like 4 cedi!' Taxichauffeur: 'Oh, jesus.' Lotte: 'I am not leaving this car for more than 4 cedi.' Taxichauffeur: 'Are you serious?!' Lotte: 'yes, because we discussed that we had to pay 4 cedi.' We geven hem 4 cedi en hij zegt: 'This is Africa.' In Tamale hielden de taxichauffeurs zich wel aan de afgesproken prijzen, dus dit was heel verassend voor ons.

Daarna bel ik Sophie op om te vragen waar zij zijn. Zij en Anne-Marei zitten aan het strand bij het Cape Coast Castle, dus we gaan eerst het Cape Coast Castle bezichtigen en daarna gaan we naar het strand. We hebben in het kasteel een mooi uitzicht over Cape Coast, de zee, de rotsen en het strand.

Op het strand komen er gelijk allemaal kinderen naar ons toe die 'pure water' of 'biscuits' willen verkopen. Ze gaan bij ons zitten en stellen vragen van hoe wij heten, ze vinden ons haar bijzonder en ze bouwen onze voeten in in het zand.

's Avonds gaan we eten bij een Oasis restaurantje aan het strand. Ze hebben er heel westerse maaltijden, omdat er regelmatig westerse toeristen naar Cape Coast komen.