Ghana dag 5 (19 juli)

Maandagmorgen word ik om 7:50 wakker. Vandaag is de introductie van de projecten. Om 8:00 vertrekken we, dus ik ontbijt snel en ik pak mijn travellerscheques.

Eerst gaan we naar de Vittin primary school, waar we heel enthousiast begroet worden door de kinderen. Van de volunteers die hier al lesgeven horen we dat de docenten niet goed lesgeven en vaak niet komen opdagen.

De tweede school die we bezoeken is de Zion primary school. Dit was een heel grote school met een paar honderd leerlingen. We melden ons eerst bij de directrice. Zij zegt ons dat we als volunteers eerst mogen observeren en later begeleid worden door een docent. Op deze school lesgeven lijkt mij dus

niet echt leuk. Ze hebben goede boeken op deze school. Ik had verwacht dat ze helemaal niets aan lesmateriaal zouden hebben. De kinderen krijgen Engels, Wiskunde, Kunst, Science en Dagbani (de veelgesproken taal in Tamale).

De derde school was een islamitische school. De kinderen waren niet erg enthousiast en erg stil. Waarschijnlijk zijn ze hier heel erg streng. Ze hebben op deze school een schema van dingen waarin lesgegeven moet worden en wanneer dit gedaan moet worden. Je kunt hier dus niet je eigen plan trekken bij het lesgeven.

De laatste school is Egg Village primary school. De kinderen zijn hier nog enthousiaster ons te zien dan op

de Vittin primary school. De kinderen omhelsen ons allemaal en ze willen allemaal je arm. Celine komt daar een vrouw, Erika genaamd, tegen met wie ze een project wil opstarten om meisjes naar school te krijgen. Floor, Lianne en Giovanna willen op deze school lesgeven.

Daarna gaan we naar het weeshuis. Als we daar aankomen zijn er veel fotografen. Een Ghanese voetballer heeft eten en drinken gedoneerd aan de kinderen van het weeshuis. Alle kindjes zitten voor het weeshuis op de grond en de vrouwen die hen verzorgen geven hun te drinken en doen heel leuk met de kinderen. Echter wanneer ik het een en ander aan Marieke en Heleen vraag, blijkt dit alles maar een toneelspel te zijn van de verzorgsters. Normaal gesproken zitten de vrouwen de hele dag alleen maar tv. te kijken en laten ze de kinderen aan hun lot over. De kindjes krijgen geen liefde, aandacht en ze hebben niets om mee te spelen. Luiers worden meestal niet verschoond, omdat ze daar te lui voor zijn en als een van de volunteers het wil doen dan mag dat niet van ze. Van Lotte hoor ik dat wanneer iedereen behalve wij weg is, zij een van de verzorgsters het drinken van een kind afpakte en zelf opdronk. Het is zeer aannemelijk dat de verzorgsters zelf het eten en drinken mee naar huis nemen.

Na het weeshuis gaan we naar Gigdev. Het project waarbij vrouwen leren om een beroep uit te oefenen. Bijvoorbeeld een winkeltje beginnen of kleding maken. Ik zou hier computerles, Engels en wiskunde kunnen geven.

Na Gigdev gaan we naar de bank om geld te halen. Het blijkt dat je bij Barclays geen euro's kunt wisselen en ook bij de andere banken lukt het niet.

's Avonds gaat ieder naar zijn eigen gastgezin toe. Bij mijn gastgezin verblijven ook de volunteers Marieke en Heleen van een eerdere groep volunteers. De huisvrouw is Madame Nancy. Ik word met veel lachen ontvangen en we hebben avondeten. Het is gele rijst met een eitje van een Guinea Fowl en een tomatensaus waar veel pepers ingedaan zijn. De mensen hier houden van heet eten. Ik krijg ook een glas (zelfgemaakt) gembersap. Ook dit brandt in je keel. Het huis was, vergeleken met wat ik gewend was, groot en ook de kamer die ik kreeg was groot. Er zijn zelfs een douche en een toilet en er is altijd water. Bijna niemand in Tamale heeft deze luxe.